Kape at Sigarilyo: Kape

NAGING paborito ko na ang kape sa umaga. Maliit pa lamang ako, kape lang ang pwede kong timplahin sa kusina. Malimit kasi ang ina ko sa pagbili ng gatas. Dahil sa mahal daw ang gatas at dagdag gastos din lang sa pangaraw-araw na budget.


Mahirap lang kasi kami. Payak lang ang pamumuhay. Tamang-tama lang na makakain ng tatlong beses sa isang araw. At tamang-tama lang din ang kinikita ng aking stepfather. Sapat lang na maipag-aral, mabihisan, at mapakain kami at ng aking ina. May dalawang supling na ang ina ko nang mag-asawa ito sa aking stepfather. Isang binatang umibig sa may dalawang anak.

Dalawa lang kaming magkapatid. Isang lalaki at isang babae. At ako ang panganay. Hindi naman kami nagkulang sa pangangalaga ng naging pangalawang ama namin. Itinuturing pa rin kaming kanyang mga totoong anak. Maliit pa kasi kami nang iniwan ng aking ina ang aking ama dahil sa dami nitong luho sa buhay. Isa na dito ang pambabae na ayaw talaga matangap ng aking ina. Five years old ako. At three years old ang nakakabata kong babaeng kapatid.

Sa edad na 7, kabisado ko na ang mga gawaing pambahay. Lalong-lalo na ang paghahanda ng agahan sa araw-araw. Maaga akong gumigising nong grade one pa lang ako. Bago ako maliligo sa balong lalakarin ko pa ng mga kalahating kilometrong layo, sinsaing ko muna ang bigas at inihahanda ang ulam na maging pares nito. Tulog pa lang ang ina na ginigising ko para hingin ang baon ko.

Kung minsan naman, naiingit ako sa mga kaklase ko noon sa grade one. Maiingay at nagliksihang nag-uunahan sa Canteen sa tuwing tumutunog na ang bell pag Recess. Ngunit para akong isang pulubing bata na hinihantay ang mga alok nila para makapag-snack. Dinadaan ko na lang sa iyak ang inggit ko sa kanila. Isang umaga, napansin akong umiiyak ng adviser ko, at binigyan nya na lang ako ng babana cue.

Masaya naman ang elementary days ko. Madalas akong makatuntong ng stage sa tuwing graduation day. First Honor nga ako noong grade one. Dahil sa minsan na pag-aaway ng aking mga magulang, nailipat tuloy ako sa ibang school pagkagrade-two. Consistent honor student naman ako kahit may mga `favors` pa noon mula grade one hanggang grade five. Dumating din ang mga panahon na nalungkot ako dahil nailipat ako sa huling section pagkagrade-six at hindi na rin nabigyan ng honor.

Pinakamasarap ang kape para sa akin. At naging espesyal na inumin din ito para sa akin. Ito na rin ang naging dahilan kung bakit hindi ako mahilig sa gatas. Nasusuka ako dito. Karamay ko ang kape sa tuwing malungkot ako. Sa tuwing nagugutum at walang makakain. At lalong-lalo na sa tuwing may problema ako. Naging close friend ko ang kape. Napaka-loyal ako dito. Agahan, tanghalian, at hapunan, siya ang palagi kong kausap at kasama. Para na rin kaming magkakapatid. Medyo maitim kasi ako. Hindi ko man lang sya maiwan-iwan. Hanggang pa rin sa ngayon, parating may laman ang garapon ko ng kape. Dahil sa anumang oras, andyan siya para sa akin. Hindi sya nang-iiwan at handa siyang dumamay sa akin.

Subukan nyong tikman at mahalin ang kape. Sigurado akong magiging masaya, malakas, at puno ng purong pagmamahal ang buhay mo.

Salamat sayo kape.